Μονή Αγίου Νικολάου
Στο εσωτερικό της Κέρκυρας, μακριά από τις τουριστικές διαδρομές, υπάρχει ένα ακατοίκητο πλέον μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού.
Ιδρύθηκε τον XVI αιώνα σε μια φιλόξενη, απομονωμένη γωνιά του νησιού με τα κεφάλαια μιας τοπικής πλούσιας οικογένειας (Vezhi, αργότερα Orleotti) και σε δικό της οικόπεδο (πρέπει να σημειωθεί ότι στην Κέρκυρα περίπου το ένα τρίτο των εκκλησιών και των μοναστηριών εξακολουθεί να είναι ιδιόκτητο).
Πριν από λίγο καιρό, μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, ζούσαν εδώ μοναχές, αλλά σταδιακά η οικονομία του μοναστηριού έπεσε σε παρακμή, οι παλιές μοναχές η μία μετά την άλλη πήγαν στον Κύριο και οι νέες δεν τις αντικατέστησαν. Λόγω της μεγάλης ηλικίας και της αδυναμίας της, η τελευταία μοναχή του μοναστηριού, η μητέρα Σεβαστή, φιλοξενήθηκε από τις αδελφές της Μονής Παντοκράτορος της Καμαρέλας, όπου ολοκλήρωσε το επίγειο ταξίδι της και αναπαύθηκε.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, το μοναστήρι είχε ερημώσει εντελώς, οπότε άρχισε να υποβαθμίζεται και, δυστυχώς, να χρεοκοπεί. Η οικογένεια που κατείχε το μοναστήρι έγινε φτωχότερη και μικρότερη – κάποιοι εγκατέλειψαν το νησί, κάποιοι πέθαναν άτεκνοι. Ο τελευταίος ιδιοκτήτης, λίγο πριν πεθάνει, παρέδωσε το άδειο και ετοιμόρροπο μοναστήρι στη μονή Παντοκράτορα-Καμαρέλα.
Μέχρι τότε είχαν διασωθεί μόνο η εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Νικολάου (η οποία επίσης είχε ερειπωθεί), το καμπαναριό και τα τείχη του μοναστηριού, ενώ όλα τα άλλα κτίρια είχαν καταστραφεί ολοσχερώς. Χάρη στις προσπάθειες των αδελφών της Μονής Παντοκράτορα-Καμαρέλα, τοποθετήθηκε νέα στέγη στην εκκλησία και πραγματοποιήθηκαν οι απαραίτητες επισκευές.
Ωστόσο, με τον μικρό αριθμό μοναχών και τους υλικούς πόρους, δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί η Μονή Αγίου Νικολάου στην πρότερη μορφή της. Το μοναστήρι έχει διασωθεί από την περαιτέρω ερήμωση χάρη στις προσπάθειες των Μητέρων της Καμαρέλας, μιας ρωσοελληνικής οικογένειας από την ΕΣΣΔ και ορισμένων προσκυνητών, κυρίως από τη Ρωσία. Με τον κόπο και τη βοήθειά τους, η Μονή του Αγίου Νικολάου δεν μοιάζει πλέον εγκαταλελειμμένη και περιττή.
Λειτουργίες πραγματοποιούνται εδώ αρκετές φορές το χρόνο στις γιορτές του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ευφημίας της Μεγαλομάρτυρος (η οποία τιμάται επίσης ως προστάτιδα του μοναστηριού).
Τα τελευταία χρόνια, το μοναστήρι επισκέφθηκαν τακτικά εργάτες και προσκυνητές, εδώ έγιναν εργασίες, καθαρίστηκε το έδαφος, η εκκλησία διατηρήθηκε από την εγκατάλειψη και καλλωπίστηκε.
Θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν άνθρωποι για τους οποίους το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού θα γίνει ένα αγαπητό και απαραίτητο μέρος.
